รังนกอีแอ่นอีแอ่นรับประทานรังแล้วก็อีแอ่นสะโพกขาวทำรังด้วยน้ำลายเป็นรูปถ้วยครึ่งซีก ปริมาณยาวตามขอบบนเฉลี่ย ๑๓.๓ เซนติเมตร ลึก ๕.๑ ซม. มีน้ำหนัก ๗-๑0 กรัม โดยนก ๒ เพศช่วยกันทำรังเฉพาะเวลากลางคืน ใช้เวลาสำหรับในการสร้างรัง ๓0-๓๕ วัน และจะทำรังชดเชย (re-nest) ถ้าหากรังถูกทำลาย โดยรังที่ ๒ ที่ทำใหม่มีขนาดเล็กลงมีน้ำหนักโดยเฉลี่ย ๕-๗ กรัม และก็ใช้เวลาสำหรับในการสร้างรังน้อยลงด้วย เป็น ๒0-๒๕ วัน ถ้ารังถูกทำลายอีกก็จะสร้างรังที่ ๓ ซึ่งจะมีขนาดเล็กกว่ารังที่ ๒ ไม่มาก น้ำหนักใกล้เคียงกัน และใช้เวลาสำหรับการสร้างรัง ๑๕-๑๗ วัน เป็นประจำนกประเภทนี้ทำรังเพียงแต่ ๓ รัง ถ้ารังที่ ๓ ทำลายก็จะไม่สร้างรังใหม่อีก แม้กระนั้นจะมีลางทำรังที่ ๔ แล้วก็ที่ ๕ ได้
ขณะที่นก ๒ ชนิด นี้สร้างรังคือช่วงก.พ.ถึงมิถุนายน โดยตกไข่เพียงแค่รังละ ๒ ฟอง ระยะฟักไข่ ๒๒-๒๔ วัน ระยะเลี้ยงลูก ๕-๖ สัปดาห์ นกทั้งสองเพศจะช่วยเหลือกันฟักและก็เลี้ยงลูกอ่อน ลูกอ่อนที่ฟักออกมามักมี ๒ ตัว มีเพียงตัวเดียวที่เจริญวัยหรือรอดชีวิตตราบจนกระทั่งบินได้ โดยในขณะที่ลูกนกอีกตัวหนึ่งมักตาย เนื่องด้วยไม่ได้รับอาหาร หรืออาจถูกลูกนกอีกตัวหนึ่งซึ่งโตกว่าเบียดตกรังไป
สมุนไพร ส่วนอีแอ่นหางสี่เหลี่ยมสร้างรังโดยใช้ขนนกเป็นอุปกรณ์ ใช้น้ำลายเป็นตัวเชื่อมสิ่งของให้ติดกัน รูปร่างของรังเป็นรูปถ้วย ขนาดโตกว่าของอีแอ่นกินรังเพียงแค่เล็กๆน้อยๆน้ำหนักเฉลี่ยราว ๓0 กรัม หรือราว ๓ เท่าของอีแอ่นกินรัง อีแอ่นหางสี่เหลี่ยมนี้มีพฤติกรรมวิธีการทำรังทดแทนและการออกไข่ทดแทนเหมือนกับอีแอ่นสร้างรังสะโพกขาวแต่ว่าตกไข่เพียงรังละ ๑ ฟอง และก็ระยะเวลาสร้างรังกับออกไข่นั้นเป็นเวลายาวนานกว่า
อีแอ่นสร้างรัง ๓ ชนิดดังกล่าวมาแล้วข้างต้น จัดเป็นสัตว์ป่าคุ้งน้ำครองตามกฎหมาย อนึ่ง สำหรับเพื่อการเก็บรังนกนั้น ผู้เก็บจำเป็นต้องได้รับสัมปทาน กฎหมายให้เก็บรังนกได้ไม่เกินปีละ ๓ ครั้ง การเก็บแต่ละครั้งให้เก็บพร้อมเพียงกัน หลังจากเจ้าพนักงานตรวจตราแล้ว เพราะว่าการเริ่มต้นสร้างรังของนกแต่ละตัวไม่พร้อมกัน ลางรังที่เก็บจะมีไข่หรือตัวอ่อนอยู่ด้วย ซึ่งการเก็บรังที่มีไข่หรือตัวอ่อนแล้วนั้น นกจะไม่มีกระบวนการทำรังใหม่ขึ้นมาทดแทน ส่งผลให้ปริมาณอีแอ่นน้อยลง ยิ่งกว่านั้น การน้อยลงของอีแอ่นกินรังเกี่ยวกับสารพิษตกค้างในตัวนก รวมทั้งสัตว์ผู้ล่า ซึ่งส่วนมากเป็นเหยี่ยวต่างๆ
งูเหลือม รวมทั้ง งูเขียว
คุณประโยชน์ซึ่งมาจากรังนกชนชาติจีนเป็นชนชาติที่นิยมบริโภครังนก เนื่องจากเชื่อกันว่าเป็นของกินชั้นยอด มีสรรพคุณบำรุงกำลังสำหรับคนเจ็บเรื้อรังด้วยโรคต่างๆเป็นยาอายุวัฒนะ นำมาซึ่งการก่อให้เกิดกำหนัด แต่ว่าก็นำไปสู่เสลดด้วย รังนกประเทศต่างๆเป็นต้นว่า ไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย เวียดนาม รวมทั้ง ประเทศฟิลิปปินส์ จะถูกส่งไปขายในประเทศจีน รวมถึงประเทศที่มีชุมชนจีนหนาแน่น ปีละมากมายๆคนจีนเช้าใจกันว่า รังนกจากไทยมีคุณภาพบรรเจิด ก็เลยแพงแพงกว่ารังนกคุณภาพเดียวกันจากประเทศอื่น
ผลจากการศึกษาค้นคว้าและทำการวิจัยคุณประโยชน์ทางอาหารของรังนกพบว่า มีโปรตีนอยู่ร้อยละ ๕๔ คาร์โบไฮเดรตร้อยละ ๒๓.๓ น้ำปริมาณร้อยละ ๑๖.๘ รวมทั้งสารอื่นๆแล้วก็แคลเซียม โพแทสเซียม รวมทั้งฟอสฟอรัส อีกจำนวนร้อยละ ๕.๙ นอกจากยังมีสารที่แสดงฤทธิ์ทางเภสัชวิทยาที่เป็นคุณต่อสภาพร่างกายอีกหลากหลายประเภท