รับซ่อมแผงวงจรอิเล็กทรอนิกส์

กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ สมัครสมาชิก.

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
การค้นหาขั้นสูง  

ข่าว:

SMF - Just Installed!

ผู้เขียน หัวข้อ: สัตววัตถุ พญาเเร้ง  (อ่าน 464 ครั้ง)

bilbill2255

  • Full Member
  • ***
  • กระทู้: 112
    • ดูรายละเอียด
สัตววัตถุ พญาเเร้ง
« เมื่อ: ธันวาคม 05, 2017, 04:15:35 AM »


พญาอีแร้ง
มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Sarcogyps  calvus  (Scopoli) จัดอยู่ในตระกูลเดียวกับอีแร้ง
เป็นวงศ์  Accipitridae
มีชื่อสามัญว่า  red-headded vulture หรือ king vulture
แร้งเจ้าพระยา หรือ แร้งหัวแดง (ลาว) ก็เรียก นกจำพวกนี้เป็นนกขนาดใหญ่ ขนาดวัดจากปลายปากถึงปลายหางยาวราว  ๘๔  เซนติเมตร ขนทั่วตัวสีดำ หัว คอ แล้วก็แข็งเป็นเนื้อสีแดง มีขนอุยสีน้ำตาลออกขาว มีแถบสีขาวตรงส่วนบนของอกและก็ที่ต้นขาทั้งคู่ เมื่ออายุยังน้อยขนทั่วตัวมีสีน้ำตาล ใต้ท้องสีอ่อนกว่า และก็มีลักษณะเป็นลายเกร็ด ส่วนบนมีขนสีขาวทั่วไป
พญาอีแร้งเกลียดอยู่รวมกันเป็นฝูงเสมือนอีแร้งทั่วๆไป พบบ่อยอยู่สันโดษหรืออยู่เป็นคู่ และก็ลวกินซากสัตว์ร่วมกับอีแร้งอื่นๆมั่นใจว่านกชนิดนี้เป็น “เจ้าที่อีแร้ง” ต้องลงรับประทานซากสัตว์ก่อนประเภทอื่นๆแล้วก็เลือกกินเฉพาะส่วนที่มีรสชาติดีเยี่ยมที่สุด ก็เลยเรียก“พญาอีแร้ง” ชอบอาศัยอยู่ตามชายเขาและก็ทุ่งข้าว มีเขตผู้กระทำระจายจำพวกกว้างมาก ตั้งแต่ประเทศจีน  อินเดีย  ลงมาทางด้านใตนจนถึงแหลมมลายู ในอดีตเคยพบเยอะมากอยู่ทั่วไปในประเทศไทย มักทำรังอยู่บนต้นไม้สูง ตามชายเขาแล้วก็ทุ่งนา นากต่อจากนั้น ในประเทศไทยยังเจออีแร้งดำหิมาลัย (cinereous  vulture) อันมีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า  Aegypius  monachus  (Linnaeus) เป็นนกที่อพยพเข้ามายังเมืองไทยในตอนนอกฤดูผสมพันธุ์ หรือบางทีอาจเป็นนกที่หลงเข้ามา แต่ว่าเป็นนกหายากแล้วก็มีจำนวนน้อยมาก

สรรพคุณทางยา
หมอแผนไทยตามชนบทใช้หัวอีแร้งเผา ผสมเป็นยาแก้ไข้กาฬ ไข้พิษ กระดูกอีแร้งเผาไฟเป็นเครื่องยาอย่างหนึ่งใน “ยามมหานิลแท่งทอง” (ดู  คู่มือเภสัชกรรมแผนไทย เล่ม  ๔  เครื่องยาธาตุวัตถุ) แก่ไข้พิษ ไข้กาฬ ส่วนหางอีแร้งและหางกาเผาไฟ แบบเรียนโบราณมีรสเย็น เบื่อ บดผสมกวาวเครือแก้ซางชัก แล้วก็ใช้รมปีศาจแม่ซื้อที่รบกวนเด็กที่เป็นลมซางประเภทนี้ ถ้าเกิดแก้โลหิตเป็นพิษให้เข้า “ดีอีแร้ง” เป็นเครื่องยาอย่างหนึ่ง ดังนี้ ยาแก้โลหิตทำพิษ เอาดีนกแร้ง เจาะไนดี แล้วเอาพริกไทยตำยัด   ใส่ให้เต็ม ตากให้แห้ง หากจะแก้โลหิตทำพิษ ให้ฝนกับเหล้ารับประทานหายดีเลิศฯ พระคัมภีร์ปฐมจินดาร์ให้ยาหลายขนานที่เข้า “กระดูกนกแร้ง”  เป็นเครื่องยาด้วย มีอยู่ขนานหนึ่งเข้า “ศีร์ษะนกแร้ง” เป็นยากวาดซางแดงดังต่อไปนี้ สมุนไพร ขนานหนึ่ง   ท่านให้เอาศีร์ษะงูเห่า  ๑  ศีร์ษะแร้ง  ๑  ศีร์ษะกา  ๑   หอยสังข์  ๑  รากดิน  ๑  ดอกบุนนาค  ๑  ดินถนำ  ๑  บอแร็ก  ๑  น้ำหมึกหอม  ๑  นอแรด  ๑  เขากุย  ๑  มูลหมูหยาบคาย  ๑  กฤษณา  ๑  กะลำภัก  ๑  ผลจันทร์  ๑  ดอกจันทร์  ๑  เขี้ยวเสือ  ๑  เขี้ยวไอ้เข้  ๑  เขี้ยวแรด  ๑  เขี้ยวหมู  ๑  กรามแรด  ๑  กล้วยกรามช้าง  ๑   รวมยา  ๒๒  สิ่งนี้ เอาเท่าเทียม ทำเปณจุณ บดปั้นแท่งไว้ละลายน้ำมะนาว กวาดได้สารพัดสารพันทรางทั้งปวงหายวิเศษนัก
บันทึกการเข้า