มะไฟมะไฟ Baccaurea ramiflora Lour.ชื่อพ้อง B. sapida (Roxb.) Muell. Arg.บางถิ่นเรียกว่า มะไฟ (ทั่วไป) แซเครือแซ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน) ผะยิ้ว (เขมร-จังหวัดสุรินทร์) สัมไฟ (ใต้) หำกัง (เพชรบูรณ์).ต้นไม้ ขนาดกึ่งกลาง ไม่ผลัดใบ สูง 13-17 ม. ตามยอด และก็ปลายกิ่งอ่อนมีขน. ใบ ลำพัง เรียงสลับกัน รูปรีปนรูปหอก รูปหอกกลับ หรือ รูปไข่กลับ โคนใบแหลม ขอบของใบเรียบ หรือ หยักตื้นๆไม่สม่ำเสมอ; ปลายใบเรียวแหลม กว้าง 4.5-8 เซนติเมตร ยาว 10.5-22 เซนติเมตร เส้นแขนงใบมี 5-8 คู่ ข้างล่างนูน ไม่มีขนทั้งสองด้าน เนื้อใบค่อนข้างบาง ก้านใบยาว 1.5-6 เซนติเมตร ดอก ออกเป็นช่อยาวๆตามง่ามใบ และตามกิ่งที่ไร้ใบ สีเหลือง
[url=http://www.disthai.com/]สมุนไพร[/url] ดอกเพศผู้ แล้วก็ดอกเพศภรรยา โดยมากอยู่ต่างต้นกัน ส่วนน้อยที่อยู่บนต้นเดียวกัน ช่อดอกมีขน. ดอกเพศผู้ ออกเป็นช่อยาว 5-7.5 ซม. ใบเสริมแต่งรูปหอก กว้าง 2-3 มม. กลีบรองกลีบดอกไม้มี 4-5 กลีบ ขนาดแตกต่างกัน เกสรผู้มี 4-8 อัน. ดอกเพศเมีย ออกเป็นช่อยาวมากมาย มีใบประดับประดาอยู่ที่โคนก้านดอก; กลีบรองกลีบดอกขอบขนานแคบๆยาวโดยประมาณ 1.2 เซนติเมตร รังไข่มีขน ไม่มีท่อรังไข่ ปลายเกสรแยกเป็น 2-3 อัน ภายในมี 3 ช่อง. ผล ค่อนข้างจะกลม หรือ รี เส้นผ่านศูนย์กลางราว 25 มิลลิเมตร ผิวสีเหลือง ไม่มีขน มี 1-3 เม็ด เนื้อห่อหุ้มเม็ดสีขาวขุ่น รสเปรี้ยวอมหวาน.
นิเวศน์วิทยา : ขึ้นในป่าดงดิบใกล้ลำธาร ในป่าผลักใบ ขึ้นปะปนกับไผ่ รวมทั้งปลูกกันตามสวน ออกดอกประมาณเดือนมีนาคม.
คุณประโยชน์ : ราก น้ำสุกราก รวมกับสมุนไพรอื่นๆดื่มแก้ท้องร่วง หลังการคลอดลูก เผาไฟกินเป็นยาถอนพิษ ดับพิษร้อน ทาแก้บวม อักเสบ ต้น เปลือกทำเป็นยาใช้ภายนอก